Kenteringen
in je leven
of liever
in het beleven van
je leven
maken dat er
een tijdje
niet zoveel
te zeggen valt
immers
alles gaat zitten in
de ervaring dat
alles anders is
en toch misschien ook
weer niet
het laat zich
in elk geval niet
vastpakken
in woorden
en is dat erg?
nou nee
natuurlijk
prima om hier
te zitten met een
lege kop
zonder gedachten
zonder koffie
en alleen maar te aanschouwen
wat zich toont
de schoolklas net
terug van gym
de enkele draad die een spin
gespannen heeft tussen
een verdroogde aardbei
en een uitgebloeide bloem
het vergelende blad
van de blauwe regen
de lichtvanger
van de zon
de laatste reuze
vlijtige lies
en het blanco scherm
voor me dat zich
geleidelijk vult met de
stream of consciousness
die mijn vingers toch
op een of andere manier
omzetten in een
beschrijving van wat
zich nu
eenvoudigweg
aandient
dichterbij dan dit
kan ik
niet komen.