Schakelen

De mooiste dingen

gebeuren meestal

spontaan

dat weten we wel

maar hoe vaak

gaat het ook

echt zo

in een strak

door agenda’s en

planningen gereguleerd

leven

waarin niets meer

aan het toeval

wordt overgelaten

waardoor er

voor het onverwachte

en het spontane

geen ruimte meer is

ze zelfs alleen nog

als lastig en

onwelkom

kunnen worden

ervaren

als inbreuken op

zorgvuldig dichtgemetselde

tijd

een muur van

wat moet, hoort

en wordt verwacht

met nauwelijks ruimte

om te bewegen, te

ademen, laat staan te

schakelen

wat het onverwachte

en spontane nu

eenmaal vragen

gelukkig breken ze

met regelmaat en

een klap

door dat kunstige bouwwerk

heen, openen

de zee van ruimte die

tijd ook is

waar weer even

proeven is van

het weidse en zilte

genieten van de

armslag en

de mogelijkheid

weer richting

te kiezen

te overzien

waarop je

wilt koersen

nu even dobberend

en dan weer gericht zwemmend

terwijl je je intussen

voelt opgenomen in

de hand van

de eeuwigheid

en lacht om

de wolk die

ineens vlak voor je

uit het glinsterend water

oprijst.