Weerloos?

Na een weekend

van ontmoetingen met

oude vrienden

en mensen die

in het tijdsbestek van

één ochtend workshop

net zo vertrouwd

voelen

omdat je samen

de diepte bent

ingegaan

de gesprekken met

de vrienden die

hartelijk zijn en warm

en die raken in de

verwondering om het leven

dat zoveel moois en

vreemds en grappigs

en tragisch opdist

na zo’n weekend

weer verfrist

wakker worden tot een

nieuwe dag

met een mijmering

dat ze wel zeggen

alles van waarde is weerloos

maar klopt dat eigenlijk wel

want het voelt juist

zo krachtig, die waarde,

zo onverwoestbaar sterk

en versterkend

wel op een zachte manier

zonder het staal van

het schild en het zwaard

dat vaak te pas komt

bij verdedigen

misschien is dat het wel

dat weerloze: wat van waarde is

kan niet worden verdedigd

maar dat hoeft het ook niet

noch hoeft het in

de aanval

het is sterk genoeg

om op en in

zichzelf te blijven

bestaan

en dat is net zo’n

zonnig en blij gevoel

als de heldere kleur

van de narcissen

en de eerste blauwe druifjes

die zich, nog deels verscholen

tussen hun blad,

toch al

laten zien.

2 antwoorden op “Weerloos?”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *