Daar zaten we dan
mijn vriendin en ik
op klapstoeltjes
achterin dat
geweldige antiquariaat
tussen de kasten vol met, en
losse stapels, boeken
doorgewriemeld
naar achteren waar
een nieuwe ruimte
in wording is
zover klaar dat je
er kunt zitten
de afwerking
‘prefab’-stijl
zoals de zanger zei
“het zou een fortuin
kosten als je je huis zo
zou willen stylen”
in die niet-affe ruimte
een wel-af programma
georganiseerd door een
oud-klasgenoot
met de spreker over haar boek
een oud-klasgenoot
en de zanger uit het dorp
waar zij beiden ook
vandaan komen
zo zaten we daar
mijn vriendin_oud-buurmeisje_
oud-klasgenoot
en ik
en zij stonden daar om beurten
hun verhaal en hun liedje
te doen in dat
oude vernieuwd-wordende
huis met al die
oudere en nieuwere
boeken die daar wachten
op een nieuw leven
en ik tegelijkertijd
nu, deze zaterdag,
en vijftig jaar geleden
alleen onze rimpeltjes
verraden die tijd
die ertussen ligt
het voelt oud en
vertrouwd en
nieuw en
verfrissend
een vleugje nostalgie
in het West-Fries
dotjes humor als
interpuncties in
de spanning van
het verhaal
zo worden we
pratend zingend
lachend adembenemend
een uurlang meegenomen
‘skuilend’ in de ruimte
van het tijdloze
nu, toen en
wie weet wat
straks
in dit huis
in ons
waarin het oude
wordt doorgegeven
juist omdat er
een nieuwe vorm
ontluikt.
Wat heerlijk om opnieuw in een “oud” huis te beginnen. Heel mooie jaren daar toegewenst 🙂