Voorbijganger

Net als ik

mijn computer aanzet

komt er

iemand binnenlopen

in mijn blikveld

een voorbijganger

buiten op het

gras achter het

saaie haagje dat

‘ons terrein’ afbakent

van het

gemeentegras

hij pauzeert even

recht voor mijn

raam, wachtend

tot zijn hondje

-het moet een hondje

zijn, want van honden

zie ik altijd wel

iets boven dat

haagje uitsteken

een oor of een

zwaaiende staart-

wachtend dus op

zijn hondje dat

mogelijk een

plasje pleegt of

snuffelt aan waar

de vorige hond een

plasje heeft gepleegd

en wachtend kijkt hij richting

mijn Snuitje, ik kan

aan zijn blik zien dat

hij naar Snuitje kijkt

die buiten scharrelt

en niet naar het tuintje

en terwijl ik

kijk terwijl hij

kijkt valt me op

hoe vriendelijk

zijn uitdrukking is

een lichte glimlach

bijna, niet slechts

geamuseerd zo

lijkt het om mijn

kat, maar iets dat

gewoon in zijn

gezicht verankerd

ligt

sommige mensen

hebben dat

van nature

dat vriendelijke

in hun uitstraling

dat op een niet

opdringerige manier

geruststellend is

en het valt hier

in dit wat stugge

Noord-Hollandse

op omdat hier

de koppen vaak lijken

uitgehouwen door

de wind en de

regen die je

bijna altijd

tegen lijkt te

hebben in dat

platte land zonder

veel beschutting

landschap vormt ons

zegt Simon Schama

en dat zie je

dus zelfs in

het gezicht

maar deze man

toont iets

anders

is hij soms

niet

van hier?