Wakker worden
wakker
in een wereld die
misschien sinds de Cuba-crisis
niet meer zo dicht gestaan heeft
aan de rand van wereldwijd geweld
was dit wat onze ouders en grootouders
toen ervoeren, en in 1940, en in 1914?
En wat zij voor ons nooit meer wilden?
Het is ongetwijfeld
wat al die mensen in de gebieden
waar jarenlang
de oorlog naar toe was verbannen
dag in dag uit hebben gevoeld
en dat zijn er, als ik er bij stil sta,
meer dan ik kan noemen
legioenen die dat oorlogsleed
voor ons hebben gedragen.
Komt nu opnieuw de tijd
dat wij zelf dat leed weer moeten dragen?
Angst.
En hoe doe je dat
als je ook geen god meer kent
tot wie je je kunt richten
met een bede om steun, moed en wijsheid
om niet te worden meegevoerd
in een stroom van woede, oorlogszucht en angst?
Een beeld doemt op
van een bescheiden man
met een klein brilletje
Gandhi. Geweldloos verzet.
Voelbaar nu hoe geweld geweld
kan oproepen, oorlog oorlog,
Oorlogstaal oorlogstaal. Hoe
die zaden niet te voeden
juist wel de zaden van geweldloosheid,
vredelievendheid, wijsheid, mededogen
en de moed daartoe
in elk geval in mij, en zo via mij
in de collectiviteit.
Alle geweldloze vredesactivisten
hebben dit ‘geweten’
Mandela, de Dalai Lama,
Martin Luther King, Thich Nhat Hanh
de laatste de man die ons telkens weer voorhield
hoe wij ‘inter-zijn’
die intrinsieke verbondenheid
die jouw pijn mijn pijn maakt,
mijn angst jouw angst,
mijn vrede jouw vrede.
Al is mijn besef hiervan
niet zo diep als bij deze mensen
de laatste paar dagen is onmiskenbaar duidelijk
hoe diep die wijsheid is
van drup….. drup…drup..drup.drup.drupdrupdrupdrup
op de zaden van wijsheid
die nu zoveel meer nodig is
dan alleen gezond verstand.
“Alle vrede van de wereld
als een lichaam te vergaren
dat doet pijn, vergeten jaren’
Inter-zijn, weten van de samenhang der dingen
en de eenheid van alles wat is,
dat doet pijn en laat mij lijden
ziende het kwaad dat is
dat steeds weer nieuwe vormen vindt
en in mensen grondt
om diep in door te woekeren
en ook mee te voelen
met die carnaval vieren
en wellicht jaloers ook
omdat ik dat nu niet kan
maar langzaam verstil
als stomme getuige van weer en onweer
Bijna net zo goed als het verhaal van Lilian. Heel mooi Gert .
Amen
Net wat ik nodig had.
🙏