Het voelt alsof
een instituut
is verdwenen
het heengaan
van mijn lieve, oude oud-tante
102 zomers
mocht ze beleven
al komt voor haar
die 102e
al eerder ten einde
dan dat hij afgelopen is
sliep ze steeds vaker en langer
totdat ze gewoon
niet meer wakker werd
het licht niet meer gloorde
het kaarsje definitief uit
vredig ligt ze daar nu
hoeft geen moeite meer te doen
om te leven
hoeveel energie dat kost
als je zo oud bent
onvoorstelbaar…
zelfs al wil je nog wel
er komt een moment
dat de wil niet meer voldoende
compensatie biedt
voor het gebrek aan kracht
dat opflikkerende vlammetje
levenslust
niet sterk genoeg meer is om
het lichaam overeind te houden
de stem te laten klinken
soms te horen wie tegen je praat
al zie je misschien nog wel
de mooie bloemen
het licht van de zon
en voel je nog
de warmte van je liefhebbende familie
en oude vrienden
al hebben die vermoedelijk
alleen de tweede helft
van je leven meegemaakt
wie 102 wordt
heeft al oneindig veel
verloren
aan van alles en iedereen
oneindig veel meegemaakt
geboren in de nadagen van
de Spaanse Griep
het leven verloren in
corona-tijd
die je overigens
ook al had overleefd
net als menige crisis
een wereldoorlog
en de afbraak en wederopbouw
van je geboortedorp
oersterk maakt je dat
veerkrachtig
net als het familie-recept
dat ooit gegeven werd
door je vader,
mijn overgrootvader:
“doorgaan met adem halen”…
aan het strand van je
geboorteplaats Petten
uitziend over de immer
aan- en afrollende golven
die jij ook
ik weet niet hoe vaak
moet hebben gezien
voel ik de eeuwigheid en rust
die in dat advies besloten ligt:
doorgaan met adem halen
totdat het lichaam
er vanzelf mee stopt
als laatste uit dat gezin
van Vriesmannen
nazaten van de westelijke Friezen
geboren en getogen in dat
net zo onverzettelijke dorp
dat al drie keer
is weggevaagd
door de zee
en door de Duitse bezetter
maar weer is herrezen
al die kracht
in jou meegevoerd
heel je leven
nu rustig uitgevloeid
op het zand
van de nimmer eindigende tijd
ik kijk nog even naar je
en zeg je
wel te rusten
Prachtig verwoord Lilian. En gecondoleerd met je oude tante.
Dank dat ik zo alsnog een beetje kennis heb mogen maken met zo’n inspirerend iemand. “Doorgaan met adem halen.”
Jij hebt dat dus allemaal ook in je.
Mooi verwoord Lilian 🙏
een golfje zakt terug
en rimpelt uit tot haar oorsprong
tot onverwoestbaar
de oceaan
Ja Gert, ook in mij 🙂 die connectie voel ik op die plek ook altijd heel sterk. Tot in de tijd van de walvisvaarders hebben daar Vriesmannen gewoond, mijn directe afstammingslijn van moeders kant. En misschien nog wel langer, maar daar hebben we geen dossiers van.